
un tímid alçar de mans
una petita caiguda en picat
un lleu despertar humitat;
i la rosada,
en breu enganxada al front
confosa en suor
mal resolta
inesperada visió
de la tarda infinita.
dal balcone ammiravo il vuoto che ogni tanto un passante riempiva, è stato solo un presentimento...
0 caminants:
Publica un comentari a l'entrada