Estamos tan intoxicados uno del otro...
Estamos tan intoxicados uno del otro
Que de improviso podríamos naufragar,
Este paraíso incomparable
Podría convertirse en terrible afección.
Todo se ha aproximado al crimen
Dios nos ha de perdonar
A pesar de la paciencia infinita
Los caminos prohibidos se han cruzado.
Llevamos el paraíso como una cadena bendita
Miramos en él, como en un aljibe insondable,
Más profundo que los libros admirables
Que surgen de pronto y lo contienen todo.
Ana Ajmátova
Versión de Jorge Bustamante García
tot el que toca la mà de Neil Finn és màgic...
I´d rather be at....Tarragona?
ResponEliminaQuè bonic! Vull llegir més d'aquesta dona! Ja em diràs.
ResponEliminaElena
Hola,
ResponEliminadóna la casualitat que divendres passat a L´hora del lector l´Olga Jornet va recomanar
Poesia completa. Anna Akhmàtova
ed1984 traducció Creus
Ja un clàssic del SXX
Gràcies per recordar-la, la fullejarem: per anar-la llegint.
Imma
Hola Elisabet!
ResponEliminaBonito poema y una poetisa desconocida para mi como dice Elena. Yo tambien quiero mas!
Salut.
Els camins prohibits a vegades es creuen, de nosaltres depèn si aprofitar-ho i viure-ho o no.
ResponEliminaTee
Gràcies a tots els comentaris, i disculpeu l'absència d'aquests dies. Imma, moltíssimes gràcies per les referències en català.
ResponEliminaJo la vaid descobrir en aquesta pàgina:
http://amediavoz.com/
Petons!