dal balcone ammiravo il vuoto che ogni tanto un passante riempiva, è stato solo un presentimento...
04 de gener 2007
no puc
no podria dir-te, per molt que m'ho demanessis, com és que encara sóc aquí. Hi ha uns llavis amagats que encenen fanals, i esclats de volcà en alguna paraula. Necessito les teves mans per passejar.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada